Cel
Celem badania było określenie zmian stereotypu i parametrów chodu po pobraniu unaczynionego płata ze strzałki lub płata z talerza biodrowego do rekonstrukcji twarzoczaszki po resekcji nowotworu z jednoczesnym wykonaniem przeszczepu mikrochirurgicznego oraz ocena, która metoda rekonstrukcji powoduje mniej zaburzeń chodu.
Opis
Nowotwory rejonu głowy i szyi u około 2/3 chorych są rozpoznawane w zaawansowanym stadium. Podstawową metodą ich leczenia jest resekcja guza z uzupełniającą radioterapią albo radiochemioterapią. Elementem leczenia chirurgicznego jest rekonstrukcja kości i tkanek miękkich przy użyciu nowoczesnych technik chirurgii rekonstrukcyjnej z przeniesieniem wolnych płatów kostnych. Najczęściej płat kostny z otaczającymi tkankami miękkimi jest pobierany z kości strzałkowej lub z talerza biodrowego i może to wiązać się z zaburzeniami wynikającymi z uszkodzeń mechanicznym tkanek podczas zabiegu. Celem badania było określenie zmian stereotypu i parametrów chodu po pobraniu unaczynionego płata ze strzałki lub płata z talerza biodrowego do rekonstrukcji twarzoczaszki po resekcji nowotworu z jednoczesnym wykonaniem przeszczepu mikrochirurgicznego oraz ocena, która metoda rekonstrukcji powoduje mniej zaburzeń chodu. Badania przeprowadzano w Instytucie-Pomnik Centrum Zdrowia Dziecka w Międzylesiu w Pracowni Diagnostyki Narządu Ruchu. Badania wykonywano przed zabiegiem oraz miesiąc i trzy miesiące po zabiegu. Analizę parametrów chodu i równowagi oraz ocenę napięcia EMG poszczególnych mięśni kończyn dolnych wykonano u 40 pacjentów (19 kobiet i 21 mężczyzn) w wieku od 21 do 70 lat z nowotworem jamy ustnej lub szczęki leczonych operacyjnie z jednoczesną rekonstrukcją tkanek twarzoczaszki. Po resekcji kości strzałkowej istotne statystycznie zmiany w porównaniu z wartościami dla osób zdrowych to mniejsza znormalizowana prędkość (p<0,025), zwiększone przodopochylenie (p<0,041), zwiększenie zakresu ruchu miednicy w płaszczyźnie strzałkowej (p<0,029), zmniejszone minimalne zgięcie w stawie biodrowym po stronie operowanej (p<0,022), dłuższy czas do maksymalnego zgięcia kolana w nieoperowanej kończynie (p<0,007), wzrost GGI po stronie nieoperowanej (p<0,001), zmniejszona prędkość (p<0,033) i częstość [%] (p<0,046) i zmniejszona długość kroków po stronie nieoperowanej (p<0,043). Po resekcji fragmentu kości z talerza biodrowego istotne statystycznie różnice w porównaniu z wartościami dla osób zdrowych, to mniejsza znormalizowana prędkość (p<0,042), większe skręcenie miednicy (p<0,001), zmniejszony zakres ruchu w stawie biodrowym po stronie operowanej (p<0,001), zmniejszony zakres ruchu w stawie kolanowym po stronie operowanej (p<0,013), zwiększone zgięcie grzbietowe stopy w fazie wymachu po obu stronach (p<0,042 i p<0,011), zmniejszona prędkość (p<0,040) i częstość [%] (p<0,017). Większość zaburzeń chodu stwierdzanych podczas 2. badania zmniejszyła się w okresie do 3. badania co świadczy o występowaniu mechanizmów kompensacyjnych. Na podstawie wyników badań oraz obserwacji klinicznej opracowano i wdrożono postępowanie fizjoterapeutyczne. Uzyskane wyniki pozwalają również na stwierdzenie, że pobranie płata z kości strzałkowej powoduje mniejsze zaburzenia funkcjonalne u pacjentów niż pobranie płata z talerza biodrowego.
Jednostka realizująca projekt
Centrum Onkologii-Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie
Partnerzy/konsorcjanci
Centrum Zdrowia Dziecka
Instytucje finansujące
Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego
Kontakt
| Kierownik projektu: | |
|---|---|
|
dr hab. n. med. Romuald Krajewski |